زنگ تغذیه
بعد از بیست سال فهمیدم که دبستانی که در آن شش سال دوره ابتدائی را گذراندم، ویژگی خاصی داشته است که من نمیدانستم. البته کسی هم برای ما توضیح نداده بود که آن مدرسه ویژه بود. در سال 1345 من کلاس سوم دبستان بودم که یک روز معلم توضیح داد که از ماه آینده هر روز ساعت 10 صبح به همه شیر داغ ، نان و کره داده میشود. و هر کس باید یک لیوان برای شیر همراه خود داشته باشد. به زودی در گوشه حیاط مدرسه چند اجاق بزرگ ساخته شد و بر روی آنها دیگهای بزرگ برای جوشاندن شیر قرار دادند. از شاگردان کلاسهای پنجم و ششم چند نفر را که زور بازوی بیشتری داشتند انتخاب کردند برای حمل سطل های شیر و تقسیم تغذیه مجانی. سر انجام روز موعود فرا رسید و ساعت 10 زنگ مدرسه سه بار به صدا درآمد، کتابهایمان را در جا کتابی نیمکت گذاشتیم و آماده شدیم برای دریافت شیر و نان وکره. در کلاس باز شد و دو نفر وارد شدند، یکی با یک سطل شیر داغ و دیگری با سینی بزرگی که در آن نان سنگک تکه شده و کره بود. آن روز اولین لیوان شیر با نان سنگک و یک تکه کره پاستوریزه اهدائی ایالات متحده آمریکا را دانش آموزان مدرسه نوش جان کردند. من همیشه فکر میکردم این نعمت شامل حال تمام مدارس بوده است، ولی بعد از انقلاب فهمیدم که مد رسه ای که من در آن درس میخواندم از این ویژگی برخوردار بوده است که در محله محروم قرار داشت و این لطف برای بر طرف کردن سوء تغذیه بوده است. هیچکس به ما نگفت چرا و چه کسی این تغذیه مجانی را به ما اهدا کرده بود. ولی انصافا خوش مزه بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر